" СРЕДИ ПАЛЬМ "
Прошел год с того момента, когда мне хотелось выговориться,и я на одном дыхании накатала почти все мои истории,которые произошли в моей *греческой* жизни за ее 10 лет!
К сожалению или к счастью, мой компьютер посетил некий вражеский субъект, и все мои труды были нещадно уничтожены.Особенно жаль фотографий тех времен, которые уже не восстановить.
Ни один человек, решивший покинуть свою Родину, не покидает ее просто так...из любопытства. Для принятия такого глобального решения должны были быть очень серьезные причины.
Я оказалась в самом тупиковом тупике! То ли жизнь меня туда загнала, то ли я сама..
Был единственный выход,- собирать чемоданчик, и вон....из страны...,хотя бы на полгодика, как я тогда думала.
5 октября 2001 года я покинула мой горячо любимый, поблескивающий ледяным глянцем там и сям, Питер. Не прошло и трех с половиной часов, как самолет благополучно приземлился на сказочном острове Крит. Когда в окошко самолета я увидела его, приближающегося, я все поняла! Эту яркую *картинку* с пышной зеленью, голубыми бассейнами, оливковыми и виноградными полями, обрамленными потрясающе-лазуревым водным простором, я тысячу раз видела в моих снах на протяжении всей моей жизни!
Первая проблема, с которой я столкнулась, был *язык*. Моего плохого английского и почти забытого немецкого было недостаточно для полноценного общения. Повезло, что приехала я не на пустое место. Моя подруга была мне и гидом и переводчиком. Стоило ей отлучиться ненадолго, как мне становилось буквально плохо, как бывает при клаустрофобии, кстати, слова *κλιστΟ*(закрытое) и *φΟβος*(страх) - это два греческих слова, из которых и состоит вышеупомянутое.
Я судорожно взялась за изучение греческого. Тогда мне казалось, что я никогда не смогу его одолеть. Через три месяца в моих мозгах что-то постепенно начало проявляться. Стала слышать артикли, окончания, могла уже что-то несложное сказать. Но самое интересное то, что я начала понимать людей телепатически....,- как собака или кошка (понимать- понимаю, но сказать толком не могу). И чему только не научишься будучи постоянно в стрессовом состоянии...
Второй моей проблемой было абсолютное непонимание их менталитета. Было непонятно, как, с виду серьезные люди, с серьезными лицами что-то обещающие, после разговора тут же забывали о твоем существовании. По-началу я думала, что это случается только с иностранцами вроде меня...Но чуть позже мне стал понятен их стиль общения.
Известный критский писатель Никос Казандзакис писал о своих же земляках: "Критяне врут, и свято верят в свою ложь."
Шло время..проходило спокойно и незаметно...Летом стояла жара до 43 градусов в тени, а зимой температура воздуха могла постепенно на пару-тройку дней опуститься аж до +6. В эти тяжелые дни критяне концентрируют все свои силы, и сидя у каминов терпеливо ожидают окончания холодов.
А ветров здесь нормальных просто не бывает...,- только ураганные. Собиралась приобрести новый надувной матрац..,На утро следующего дня после такого урагана, обнаружила на моем пороге абсолютно новенький, свежепринесенный природными силами...,- подарок, однако!
Не перестаю восхищаться природой. Можно по пальцам сосчитать дни, когда солнце скрыто тучами. Круглый год,- зеленые деревья, цветут цветы, беззаботно щебечут птицы. Оттого и люди такие расслабленные. Тишина. Покой.
Они замечательные, эти греки! И именно здесь, живя среди них немало лет, я поняла насколько отличается русский менталитет от любого другого. Русский человек не поверхностен. Если уж любит, то по-настоящему..., не взирая ни на что. Если в беде помочь, - так снимет последнюю рубашку, не задумываясь..Ну а если уж возненавидел кого....,- тогда держись добрый молодец,- тот, который поспособствовал.
Мне одной из немногих повезло! Нашла себе занятие по душе, преподавая русский язык греческим бизнесменам в частной школе иностранных языков, - вот где пригодился диплом по специальности режиссура массовых представлений! Удалось организовать свой маленький бизнес с марта по октябрь. Есть и планы его дальнейшего развития.
Всё хорошо, казалось бы..Но душа моя *проживает*среди питерских продрогших зданий, среди уличной толкотни...Рядом с моими детьми.
Так и живу здесь......среди пальм..........- обездушенная....
Комментарии
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου
η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα
Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα
ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος
ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε
που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται
Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας
οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια
οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι
και του μαύρου καπνού το κηρύκειο
Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής
ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος
η Τραμουντάνα, η Όστρια
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξύλινο τραπέζι
το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου
του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι
στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει
Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι
μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο
ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους
η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι.
ΤΑ ΝΗΣΙΑ με το μίνιο και με το φούμο
τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία
τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες
τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια
Στο γαρμπή τ’ αρμενίζοντας πόντζα λαμπάντα
έως όλο το μάκρος τους τ’ αφρισμένα
με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια
Η Σίφνος, η Αμοργός, η Αλόννησος
η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη
η Κως, η Ίος, η Σίκινος
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πέτρινο πεζούλι
αντίκρυ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει
σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι
με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι
Το πορώδες και άσπρο μεσημέρι
ένα πούπουλο ύπνου που ανεβαίνει
το σβησμένο χρυσάφι μες στους πυλώνες
και το κόκκινο άλογο που δραπετεύει
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη
των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια
ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε :
ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί
Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται
Χαίρε της ερημίας των νήσων η Αγία
Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη
Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα
Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου
Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χώμα που ανεβάζει
μιάν οσμή κεραυνού σαν από θειάφι
του βουνού ο πυθμένας όπου θάλλουν
οι νεκροί άνθη της αύριον
Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία
γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι
το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει
της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει
ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες
τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων
τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα
Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα
τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα
τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι
τα ηλιόβόρα και τα σεληνοβάμονα
Η Ερση, η Μυρτω, η Μαρινα
η Ελενη, η Ρωξανη, η Φωτεινη
η Αννα, η Αλεξανδρα, η Κυνθια
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται
Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ’ αγιάζι
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι που επιστρέφει
από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει
ποιός αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει
ποιό το "νυν" και ποιο το "αιέν" του κόσμου :
ΝΥΝ το αγρίμι της μυρτιάς Νυν η κραυγή του Μάη
ΑΙΕΝ η άκρα συνείδηση Αιέν η πλησιφάη
Νυν νυν η παραίσθηση και του ύπνου η μιμική
Αιέν αιέν ο λόγος και Τρόπις η αστρική
Νυν των λεπιδόπτερων το νέφος το κινούμενο
Αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο
Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αιέν η βρώση της Ψυχής και η Πεμπτουσία
Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο
Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα
Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !