Звер — ён добры ці злы? «Няпростае пытанне, — кажа Лада Майсеня ў «Народнай Волі» по-руску. У мяне да яго дваякае стаўленне. Я бачыла пакуты людзей, і, здавалася, лепей памагчы ім пайсці з жыцця, калі нічым нельга палегчыць іх боль. Бачыць пакуты з боку, бачыць і быць бяссільным — гэта часам яшчэ складаней, чым пераносіць боль самому. Але дазволіць эўтаназію, легалізаваць яе страшна. Заўсёды ёсць небяспека злоўжывання паўнамоцтвамі. Нават калі ўзяць праблему ў прававыя рамкі. Я нават не маю на ўвазе махляроў, не. Чалавек наогул недасканалы, ён можа паддацца спакушэнню эўтаназіі дзеля спадчыны, дзеля якіхся сквапных прыдбанняў і «паскорыць» лёс другога.
Не, агульны ўзровень культуры чалавецтва не дае мне ўпэўненасці, што эўтаназія заўсёды будзе ўжывацца на дабро.»
Так. Звер, які кажа «забі» кагось ці самога сябе насуперак Божаму азначэнню аб тым ці іншым жывым чалавеку, звер і ёсць, таму менавіта гэтага звера і трэба забіць. Не паддайся спакусе забіць ні сябе («ён/яна не любіць мяне», «у яе/яго другі/другая»), ні таго, да прыкладу, суперніка ці былую каханку, што ты адчайна ўзненавідзеў. Пратрымайся, жах пройдзе… І ты ўздыхнеш, глынеш паветра і зразумееш, што галоўнае — жыць.
Так. Звер, які кажа «забі» кагось ці самога сябе насуперак Божаму азначэнню аб тым ці іншым жывым чалавеку, звер і ёсць, таму менавіта гэтага звера і трэба забіць. Не паддайся спакусе забіць ні сябе («ён/яна не любіць мяне», «у яе/яго другі/другая»), ні таго, да прыкладу, суперніка ці былую каханку, што ты адчайна ўзненавідзеў. Пратрымайся, жах пройдзе… І ты ўздыхнеш, глынеш паветра і зразумееш, што галоўнае — жыць.
Комментарии